Deze pagina is bedoeld om onze hobby "zeilen" een gezicht te geven.

Na het zeilen op een sailhorse kwamen we tot de ontdekking dat we wat misten, onder anderen een slaapplaats en een keuken. Dit leidde tot een zoektocht naar een jachtje. De eerste boot waar we verliefd op werden was een C&C 27 die bij van Workum in Arnhem op de werf lag. Eigenlijk hadden we nog geen idee wat we wilden, laat staan wat we er voor over hadden. Door deze besluiteloosheid is de boot er met een andere eigenaar vandoor gegaan. Toen begon de echte zoektocht naar een soort gelijke boot. Hierdoor hebben we alle makelaars in Nederland een bezoek gebracht, met als doel weer een mooie C&C te vinden. Dit mocht echter niet zo wezen, waarop we de zoektocht op internet zijn begonnen. Als eerste hadden we een budget vast gesteld, waar binnen we een pracht van een jacht moesten kunnen vinden. Ondanks dat we het budget enkele keren hadden verhoogd, waren we niet in staat om een boot te vinden die aan onze eisen/wensen voldeed. Hierbij moet worden gezegd dat met het verhogen van het budget ook de eisen omhoog werden bij gesteld.

Tijdens een van de bezoeken aan een makelaar, kwamen we in contact met mensen die een boot in Griekenland hadden gekocht. Dit zou grote voordelen hebben zeker op financieel gebied. Dus weer het internet geraadpleegd. Wij kwamen uit bij de site van Nikos Papadakis. Deze had een vd Stadt 34 liggen van amper 4 jaar oud. Ook de vraagprijs was dusdanig dat we nieuwsgierig werden. Na een aantal malen heen en weer gemaild te hebben, werd ons verzekerd dat het een heel erg mooi jacht was met alle nodige apparatuur om er een langere tijd op te verblijven.  Ja en wat kan er nu mis zijn met een boot van 4 jaar oud?. De eigenaar was van plan er gedurende enkele jaren mee te gaan rond varen op de Middellandse Zee. Doordat de man werd opgenomen in een ziekenhuis, was de boot blijven liggen op het eiland Chios voor de Turkse kust.

Ontzettend nieuwsgierig naar deze boot werden er door ons plannen gemaakt om deze te gaan bezichtigen. Alles was eigenlijk al in kannen en kruiken toen de eigenaar op het laatst nog even roet in het eten gooide. Hij kwam nog even met een andere klant op de proppen. Het bleek achteraf loos alarm te zijn, misschien om de prijs op te drijven. Behalve de plannen om de boot te gaan bezichtigen zijn we ook druk bezig geweest met het plannen van hoe krijgen we de boot in Nederland en wie zouden we allemaal kunnen vragen om ons daar bij te helpen. Terug zeilen naar Nederland was een optie die we alweer gauw hebben laten varen, dit o.a. door het nog niet aanwezig zijn van genoeg ervaring. Ook werd er gekeken naar het transporteren van de boot via de weg en via het water.

Toen kwam het lange weekend dat we naar Chios gingen. We hadden van te voren de hoop niet al te hoog gesteld, om eventueel een tegenslag voor te zijn. In november 2001 zijn we via Athene met een twee motorig vliegtuig naar Chios gevlogen. De taxi chauffeur op het eiland vond het maar vreemd dat er op dit tijdstip vakantiegangers op het eiland kwamen, maar gaf wel zijn kaartje om ons eventueel de volgende dag naar de bewuste haven te brengen. We hadden een heerlijk hotel voor ons samen, met uitzicht op de Turkse kust. De volgende morgen werden we door zon verrast en konden we ontbijten op het terras.

Via de hotel eigenaar hebben we een auto gehuurd, waarmee we de volgende dag op pad gingen. Vol verwachting gingen wij op zoek naar de haven, dit bleek een baai te zijn waar de milieu regels nog niet via Europese richtlijnen werden gehandhaafd. Wel kan worden gezegd dat het er idyllisch bijlag. En daar lag hij dan, "onze" vd Stadt 34. De eerste aanblik was erg triest, maar om de goede moed er in te houden werd de uitspraak gedaan "daar moet nog wel het een en ander aan gebeuren, maar het valt niet tegen" (wel dus).

Iemand van de werf kwam naar ons toe en vroeg wat we kwamen doen, we gaven aan dat we voor de bewuste boot kwamen. Door de taal barrière was er geen sprake van een vlotte conversatie, maar we begrepen elkaar. Samen hebben we de boot ook van binnen geïnspecteerd, daar bleek de ramp nog groter dan van buiten. De betimmering was nog niet af, het gasstel leek wel zelf gemaakt en absoluut niet veilig, de diesel tanks waren gewoon grote vaten die vast gezet waren met pur en onderling via buizen verbonden. Ook op het dek waren er meer dan een aantal punten waar over gediscussieerd kan worden. De mast was gemaakt in een vliegtuig fabriek en was voorzien van een sleuf voor het grootzeil, ook de giek was redelijk groot uit gevallen. De grootschoot overloop was bevestigd op het kajuitdak, maar deze was door de eigenaar zelf van hout getimmerd. Voor ons was het dan ook al snel duidelijk dat deze boot qua veiligheid ontzettend te wensen overliet. Na de hele boot te hebben bezichtigd, waren we al snel tot de conclusie gekomen dat dit hem zeker niet was. We hebben daarna nog 2 lekkere dagen door gebracht op Chios.

Dit voorval heeft bij mij echter wel de opmerking ontlokt "dat kan ik beter".

Na een bezoek aan de makelaar in Glyfada zijn we onverrichte zake teruggekeerd naar huis. Ja en toen begon het zoeken opnieuw.

Om tot een goede keus te komen hebben we opnieuw onze eisen op een rijtje gezet en ook wat willen we er allemaal mee kunnen! De boot moest zeewaardig zijn, dat was de C&C toch ook al, en hij moest door één persoon gezeild kunnen worden. Dit betekende een boot van rond de 30voet. Ja en dan komt het prijskaartje om de hoek kijken. Na het Chios verhaal was de vd Stadt nog steeds niet uit het oog. We hebben er een aantal bekeken, maar daar werd in onze optiek teveel voor gevraagd. Ook is er nog een Halberg Rassy 31 in beeld geweest, maar ook door onvoldoende besluitvaardigheid is deze aan onze neus voorbij gegaan.

Ja en toen kwam er een plotselinge verandering in de plannen wat we er mee wilden gaan doen. Door o.a. ontevredenheid op het werk van Warren kwam er een carrière switch in zicht, maar wat moet dat dan wel worden? Rentmeester op een landgoed? Nee daar werd hij te goed voor bevonden, maar wat gaan we dan doen.

Na lang denken kwam een oude wens weer eens bovendrijven, een wereldreis maken. Ja en daar is een boot bij uitstek geschikt voor. Maar wil Maria dit ook ? Voor iemand die het erg tevreden heeft in haar werk is dit geen makkelijke stap, het heeft dan ook de nodige tijd gekost om de knoop door te hakken. Vergeet niet wat er allemaal bij komt kijken. Het opzeggen van je baan, het verkopen van je zelf verbouwde huis waar je met heel veel plezier woont en dan is natuurlijk nog de familie waar je eigelijk niet voor een langere tijd afscheid van wilt nemen. Ook je vrienden en sportclubs wil je niet graag verliezen, dus er word nogal wat van je gevraagd. Maar na lang wikken en wegen komt er dan toch het groene licht en we gaan alles in het werk stellen om te gaan voorbereiden op een heuse wereld reis.

We besluiten om zelf een vd stadt 34  te gaan bouwen, we bellen vd Stadt en partners voor een studieplan, ook bekijken we de mogelijkheden. We maken globale berekeningen wat alles gaat kosten en wat de haalbaarheid is. Ook moet er worden beslist of we het casco zelf gaan bouwen of dat we het laten doen. Een beetje lassen kan Warren wel, maar een zeewaardig jacht zelf lassen, is dat niet vragen om moeilijkheden?

We besluiten een aantal scheepswerven te bezoeken en kijken wat bij hun mogelijk is. Als eerste kwamen we bij Beisterdveld in Gameren, we hebben een heerlijk gesprek gehad en eigenlijk alles was mogelijk. Hier kregen we ook gelijk het idee om niet zelf het casco te bouwen, maar dit aan de specialist over te laten. We hebben nog een aantal andere werven bezocht, maar hier waren ze of niet geïnteresseerd of er was niks mogelijk. Hierdoor was het niet moeilijk wie het moest gaan doen en in december 2002 hebben we dan ook het contract getekend. De licentie bij vd Stadt besteld en plannen uitbroeden. Wat voor materiaal gebruiken we en hoe pakken we dat nu weer aan. Maar we hadden de tijd, want onze boot stond gepland voor september 2003. We hadden dus alle tijd om bootshows te bezoeken, internet af te struinen en overal te neuzen voor wat we misschien nodig hebben. Dit leverde ons al snel een anker en twee lieren op, maar waar we zeker ook tijd voor vrij hebben gemaakt is de eigenlijke wereldreis.

Al met al kwamen we in een wereld terecht waar we geen idee van hadden, maar wat is het leuk. We hebben onder anderen veel gelezen en een lezing bezocht van Olav Cox en Erna Vader. Na afloop van de lezing was er nog even tijd om persoonlijk met hem te spreken. Hij gaf aan graag een deel van zijn kennis aan ons door te willen geven, waarbij hij ook wel aan de hand van zijn boot wilde vertellen waar we bij de bouw van een nieuwe boot in het bijzonder aandacht aan zouden kunnen besteden. We zijn op het aanbod in gegaan en daar hebben we zeker geen spijt van gekregen. Ook in latere stadia hebben we nog vaker contact met hun gehad, wat voor ons goede bruikbare tips met zich mee heeft gebracht.